De marathon van Lissabon: een unieke onboarding!

Halverwege 2022 besloot ik om te stoppen in de horeca en op zoek te gaan naar een nieuwe uitdaging. Door gesprekken met een oud-klasgenoot, die bij Randstad werkt, kwam ik tot de conclusie dat recruitment mijn interesse wekt. Binnen no-time ging ik op meerdere sollicitatiegesprekken, maar zonder succes. Maar toen liep ik mijn toentertijd toekomstige collega Johan tegen het lijf, en hij luisterde naar mijn verhaal. Hij vroeg of ik mijn cv kon opsturen, en de volgende dag ging ik al op gesprek. Er was meteen een groot raakvlak, namelijk hardlopen. Het 2e gesprek volgde een week later, en binnen een week had ik een nieuwe baan bij Sparkling People. Een maand later, nog voor mijn eerste werkdag, stond ik met mijn collega's aan de start van de marathon van Lissabon! 

Het duurde nog anderhalve maand voordat ik zou beginnen bij Sparkling People, maar twee weken nadat ik werd aangenomen ging de telefoon. Het was Gina met de vraag of ik geïnteresseerd was om mee te doen aan de Marathon van Lissabon! Hier moest ik even over nadenken, want met lichte training plots inschrijven voor een marathon ergens in het buitenland, met een groep mensen die ik nog maar één keer had gezien?! Tja, dat doe je niet zomaar...  

Althans, dat dacht ik eerst, maar niet veel later besefte ik me dat mij een heel gaaf avontuur stond te wachten! Bovendien is het ook een gave manier om mezelf meteen te laten zien binnen het bedrijf, en mijn collega’s in rap tempo te leren kennen. Natuurlijk besloot ik om mee te gaan, maar kies ik voor de hele marathon of loop ik een halve? Mijn langst gelopen afstand was op dat moment 13 kilometer. Daarom besloot ik om de maandagochtend na het belletje gelijk mijn sportkleding aan te trekken, een halve appel en banaan naar binnen te werken, een paar glazen water te drinken en te gaan lopen...

Ja, te gaan lopen.. Mijn idee was om te gaan lopen op een tempo waar ik mij goed bij voelde, en te zien hoe ver ik zou komen. Ik liep lekker op een tempo van 5:19 per km. Dit ging goed tot de tiende kilometer, vervolgens merkte ik dat het gemiddelde steeg naar 5:25. Ik begon het zwaarder te krijgen. Bij kilometer 18 begon alles zeer te doen. Ik had niks mee.. Geen water, geen voeding, niks. Het was ook nog eens 24 graden dus het zweet liep uit mijn lijf! 

Maar opgeven, vooral als het om sporten gaat, daar houd ik niet zo van. Dus lopen! Ik heb hele gesprekken met mezelf gehouden om door de pijn en vermoeidheid heen te lopen. Dat ging goed tot ik voor het stoplicht kwam bij de 23e kilometer. Ik moest wachten omdat het rood was, toen het licht op groen sprong wou ik weer gaan, maar kwam ik geen stap vooruit! Zo besloot ik dat ik de halve Marathon ging lopen met het doel om onder een gemiddelde van 5 minuten per kilometer te lopen. Dit was het begin van mijn training voor de marathon..

Een maand later was het dan zover, op pad met het runners team! We hadden in Portugal nog 2 dagen om te acclimatiseren, uit te rusten en ons fysiek en mentaal klaar te maken voor de warmte en het heuvelachtige landschap van Lissabon.

Het is 10:15 we zitten op een gigantische brug te wachten op het startschot! Je leest het goed, we zaten te wachten op het startschot… De race begon namelijk pas om 11:30. Dat is lang wachten als je vol energie zit om van start te gaan en eindelijk te knallen! 

De race begint, muziek aan en daar gaan we over de startlijn! Samen met nog duizenden renners lopen we, allemaal met ons eigen doel en onze eigen uitdagingen, de komende 21 kilometer. Tijdens het lopen kreeg ik mega veel energie van het inhalen van mensen. Ik maakte er een spel van in mijn hoofd, ik zocht iemand uit die voor me liep en dat was mijn doel op dat moment, die persoon inhalen!

Dit spel gaf mij zoveel energie, omdat ik elke keer kleine doelstellingen haalde. Mijn gemiddelde tijd was door deze doelstelling ver onder de 5 minuten per kilometer. Het lopen ging lekker. De heuvelachtige route was daarentegen iets waar ik geen rekening mee had gehouden. We stegen rond de 100 meter deze dag en daalde er 89. De run ging goed. Bij de 10 km zat ik er nog lekker in, bij de 15 wist ik zeker dat ik zeker binnen de 5 minuten per kilometer ging lopen. 

Mijn nieuwe doel was daarom om alles te geven, en dan te kijken op welke tijd ik eindig! Op de 18e kilometer kwam een mentale klap. Ik zag een helling van 1,5 kilometer lang met een stijging van 40 meter… Het was een hel. De helling had geen meter langer moet zijn, want anders had ik de race niet uitgelopen. Ik was he-le-maal gesloopt, maar ik was er bijna! 

Eind goed al goed! De halve marathon heb ik uitgelopen in een prachtige tijd van 1:38:47 met een gemiddelde van 4:37 per kilometer! Het was een tijdje geleden dat ik zo trots op mezelf was. Wat een ontzettend heerlijk gevoel! 

Sparkling People gaf mij, voordat ik überhaupt begonnen was, al de kans om persoonlijke doelen te stellen en mezelf uit te dagen! Ik leerde mijn collega’s meteen kennen buiten het kantoor. Hierdoor zat ik de eerste werkdag met vrienden te werken in plaats van met collega’s! Wij hadden met elkaar al een strijd geleverd, ervaringen gedeeld en persoonlijke verhalen uitgewisseld. Mijn collega’s waren absoluut geen onbekenden meer.

Dit onboarding traject liet mij het team leren kennen op een speciale manier. Ik was natuurlijk nieuw, maar doordat we allemaal een nieuwe strijd aan gingen was het makkelijker om de groep te leren kennen. Iedereen had een ander doel, maar we steunden en motiveerden elkaar om deze te halen! Het beste uit jezelf halen! Zo gaat het ook op de werkvloer. We zijn een team, maar ieder heeft zijn eigen uitdagingen, tegenslagen, obstakels en successen. Uiteindelijk doe je het alleen, maar door de steun, support en motivatie van mijn collega’s voelt het als een teamsport!