Een bevlogen keuze

Vanmorgen deed ik mijn boodschappen bij de lokale supermarkt in Haarlem. Toen ik na het afrekenen van vier familieverpakkingen koffie en wat bruisend water de caissière ‘werk-ze’ toewenste, kreeg ik een bijzonder antwoord. ‘Dankjewel jongen… Dat gaat wel lukken, het wordt vanzelf 5 uur’.

Bizar……. Het leven is toch veel en veel te mooi om een groot deel van de tijd uit te zitten tot het 5, 6 of 8 uur is!?

Opperpropper

Een jaar of tien geleden vloog ik terug uit het zonovergoten Kreta. Na een zomertje ‘opper propper’ spelen werd het voor mij tijd om met mijn werkende leven te beginnen. Wat een lastig moment… Wat ga je als 23-jarige doen als je alle kanten op kunt gaan?

Eén ding wist ik wel: ik zou ergens manager worden, want ik werd er altijd gelukkig van om anderen beter te maken. Op Kreta stuurde ik een team van proppers aan en dat ging best aardig. Er volgde een sollicitatiemaandje waarin afwijzing na afwijzing binnenstroomde. Het duurde even voordat het kwartje viel, maar een opper propper is nog geen sales manager in een team van professionals bij een multinational.

Wat zijn je pluspunten?

Sommige mensen vinden een carrièrekeuze een lastige beslissing… Dat had ik ook. Het heeft even geduurd voordat ik mijn passie voor arbeidsbemiddeling ontdekte. Het begon met nadenken over mijn sterke kanten. Ik hou ervan om te netwerken, word commercieel genoemd en krijg enorm veel energie van het aannemen van de juiste mensen. Ha, misschien is recruiter wel iets! Ik ben enorm trots dat ik die stap heb durven zetten. Én dat ik de drang heb om die dame van de supermarkt wakker te schudden om iets van haar leven te maken!

Dromen najagen of de veilige weg?

Na het Kreta en koffie avontuur ben ik gaan werken bij StudentenWerk. Wat een tof bedrijf. Na een jaar of anderhalf kreeg ik de sleutel van een eigen kantoor en mocht ik mezelf manager noemen. Ik kon een hypotheek afsluiten en had het prima voor elkaar. Toch voelde ik me niet altijd uitgedaagd. Ik droomde over een eigen kantoor en die droom werd gesignaleerd.

Ik kreeg de kans om met geld van een ander mijn eigen uitzendbureau te starten! Nachtenlang wikken en wegen waren niet genoeg om de stap te zetten, ik durfde niet en koos de veilige weg… Want ja, ik kreeg weer een promotie en nog meer verantwoordelijkheid en salaris bij mijn werkgever!

Drie jaar geleden wist ik het zeker. Ik ga de wereld van de werving en selectie in beweging zetten! Ik maak samen met een team van ondernemende talenten een einde aan het inwinnen van referenties op de traditionele manier. Man wat hadden we een wereldplan… En wat heeft het weinig gescheeld of ik durfde mezelf echt van mijn veilige haven los te maken! Uiteindelijk kreeg ik de kans om voor mijn werkgever te emigreren naar Suriname, dat kan ik toch niet laten schieten?!

In de tijd dat ik in Suriname zat lanceerde een voormalig politicus mijn revolutionaire idee… Lang niet zo goed als ik zou hebben gekund maar het bestaat inmiddels. Na Suriname was ik mijn inmiddels tot corporate gegroeide werkgever ontgroeid (of eigenlijk zij mij, maar dat geef ik uiteraard niet toe)… Ik wisselde van baan en kwam erachter dat ik nooit maar dan ook nooit genoeg zou hebben aan een loondienstverband.

Er zal nooit iemand zijn die mij de sleutel van zijn bedrijf geeft en me echt het eigenaarschap toevertrouwt…. Ik moet het zelf gaan doen. Lastig hoor - erachter komen dat je nooit je geluk zult vinden bij een werkgever. Twee vrienden vroegen me in die tijd ‘Waarom doe je niet gewoon met ons mee’? Mijn antwoord ‘wat gaan we doen dan’ werd met een glimlach en een prachtig woord beantwoord:

Ondernemen!

Sinds twee jaar ben ik eigenaar van Sparkling People - en daar heb ik geen moment spijt van gehad.
Stel je voor dat ik nee had gezegd…. Dan was dit misschien wel het moment dat ik tegen iemand zou zeggen gaat wel lukken vandaag hoor, het wordt vanzelf 7 uur (ik stopte nooit om 5 uur).