Niet de finish, maar de training

Ik mis iets.

Op deze foto strompel ik, na bijna 6 uur keihard sporten, over de finish van de 70.3 IRON MAN van Maastricht. Blij, voldaan en trots, maar heel eerlijk: het vuurwerk-gevoel dat ik had verwacht, ontbrak!

Volgens mij heb ik drie jaar geleden al het doel geformuleerd om ooit een (halve) IRON MAN te voltooien. Maart van dit jaar besloot ik, geïnspireerd door Martijn Ploeger, om me in te schrijven voor de 70.3.

Vanaf dat moment was er voor mij geen weg meer terug. Als ik een doel als dit formuleer, dan gaat alles aan de kant en ga ik het halen.

Voor mij als kantoor pikkie is 2 km zwemmen, 90 km fietsen en daarna een halve marathon lopen een absurd doel. Ik ben best fit, maar kan mezelf echt geen atleet noemen. Als je een halve Iron Man volbrengt, vind ik dat je de titel ‘atleet’ mag dragen, maar dat was drie maanden geleden wel heel ver weg. Voor triatleten is het een mooie zondag en prima te doen, maar als je 40+ uur per week vanaf een kantoor naar een scherm kijkt, is het pittig….

Ik heb er drie maandjes voor getraind en bijna niets in mijn voeding aangepast. Het was zomer dus in het weekend drink ik lekker een wijntje, en als ik trek heb in pasta of een tosti dan laat ik dat niet staan- een fijn dieet dus!

De training is niet misselijk geweest. Maandagochtend om 6:00 de wekker. Op de fiets naar een meertje, een half uur tot 45 minuten zwemmen en weer terugfietsen. Dinsdag lopen, woensdag fietsen, donderdag fitness, vrijdag rust, zaterdag en zondag 2 tot 4 uur achter elkaar een combinatie van lopen en fietsen. 10+ uur sport per week combineren met ondernemerschap, zorg voor gezin en twee verhuizingen (kantoor en privé). Best druk. Maar de gedachte aan de finish bracht altijd een glimlach van oor tot oor en een trots gevoel. Toch voelde ik dit niet- er was geen vuurwerk.

De Iron Man heb ik uiteindelijk een uur sneller dan mijn doel volbracht. Ik heb het afgemaakt en was daarna nog scherp genoeg om bij mijn favoriete Italiaan te gaan eten. Wat er dan miste? Misschien was het de knetterharde regenbui die overkwam tijdens de finish, misschien het ontbreken van publiek. Maar heel eerlijk: het gaat niet om het vuurwerk en de bloemen…. Het was de reis er naartoe waar ik iedere dag van genoten heb!

Niet alleen in sport of op werk, maar ook in de weg naar die nieuwe auto of dat grotere huis: PLUK DE DAG EN GENIET VAN HET MOMENT! Het wordt niet voor niets ‘The road to success’ genoemd. De finish is niet altijd vuurwerk, eerder een moment om het volgende doel te bepalen.

Waar ik wel ECHT dolgelukkig van wordt, is dat er met het volbrengen van deze race ruim €1500,- is ingezameld voor de realisatie van een Muziekids studio in Alkmaar. Ook daarin geniet ik van de weg naar realisatie, maar kan ik niet wachten tot de studio staat!